සිංහල අලුත්
අවුරුද්ද
සිංහල
අලුත් අවුරුද්ද යනු ශ්‍රී ලංකාවේ දී අලුත් අවුරුද්ද ලෙස පොදුවේ හදුන්වන ශ්‍රී
ලාංකීක සිංහල ජනයාගේ නව අවුරුදු උදාවයි. එය විශේෂ සැමරුමක් වන අතර සිංහලයින් පමණක්
වන නොව බහුතර ශ්‍රී ලාංකිකයන් ද සමරනු ලැබේ.දකුණු සහා අග්නිදිග ආසියාවේ බොහෝ
සංස්කෘතීන්ට අදාළ මෙම නව අවුරුදු සැමරුම සිංහල ජාතිකයින්ද එකම කාල වකවානුවක දී
සමරති.මෙම උත්සවයට දෙමළ අලුත්අවුරුද්ද ,තායි අලුත් අවුරුද්ද,බෙංගාලි අලුත්
අවුරුද්ද,කාම්බෝජ අලුත්අවුරුද්ද,ලාඕ අලුත්අවුරුද්ද,මියන්මාරයේ තින්ග්යන් හා
ඉන්දියාවේ මරියා අලුත් අවුරුද්ද ආදී උත්සව සමග සමීප සබදතාවක් ඇත.එදින ශ්‍රී ලංකාවේ
රජයේ නිවාඩු දිනයකි.එය සාමාන්‍යයෙන් අප්‍රේල් මස13 වන දිනහෝ14දින සමරනු ලැබේ.සිංහල
නක්ෂත්‍රයට අනුව සුර්යයා මීන රාශියෙන් මේෂ රාශියට සංක්‍රමණය වීමේදී නව වසර
උදාවෙයි.එයින් අස්වනු නෙළීමේ කාලයේ අවසානය සනිටුහන් කිරීමද සිදු කෙරේ.තවද ඉර රේවතී
නැකතෙන්අස්විද නැකතට සංක්‍රමණය වීම සිංහල අවුරුද්ද ලෙස සැලකෙන බවට මතයක්ද වෙයි.
අවුරුදු
ජනක්‍රීඩා
ලංකේය
අපේ ජනක්‍රීඩා පිළීබදව විමර්ශනය කිරීමේදීද මුළු ලෝකයටම අභියෝගයක් හා අභිමානයක් එක්
කරන්න ජාතියක් බව නොකියාම බැරිය ආසියානු රටවල ජනක්‍රීඩාව පිළිබද පර්යේෂණයක යෙදුණු
මහාචාර්ය ලුඩොවයික් මහතාගේ මතයට අනුව අපේ රටේ ජනක්‍රීඩාව ආසියාකරයේ අනෙක් රට වලට
වඩා වෙනස්කම් රැසක් සහිත සුවිශේෂී පසුබිමක් යටතේ බිහිව ඇති බව සදහන් වේ.සිංහල සෙසු
ජාතින් හා ජන කොටස් සමග සමගියෙන් සහයෝගයෙන් එක්ව ජිවත් වීමේ කලාව ජනක්‍රීඩා හරහා
ජාතියට දායාද කරන බව ජනක්‍රීඩාවන් පිළිබද පර්යේෂණ සිදු කළ බොහෝ දෙනා පෙන්වා දෙයි.
ලාංකීය
ජනක්‍රීඩා බොහොමයක් ගායනය පදනම් කර ගනු ලැබූ ඒවාය.ඒවාද බොහෝ දුරට පත්තිනි දේව
මෑණියන් ඇදහීමේ සංකල්පය මුල් කොට ගෙන ඇත.
‘ඉර බාරයි
ඉර වට යන ගිරවුන්ට
සද
බාරයි සද වට යන හාවුන්ට
මල්
බාරයි මලවට යන බබරුන්ට
අපි
බාරයි හත් පත්තිනි දෙවියන්ට’
මෙම
ගායනය ඈත අතීතයේ බක්මහා ක්‍රීඩාවක් ආරම්භ කරන විට සියලු දෙන එකට එක්ව ගයන්නක්
වෙයි.ඒ අනුව ක්‍රීඩාවන්ට එකතු වන සියලු දෙනා එක්ව පත්තිනි දෙවියන් සිහිපත්
කිරීමත්,ඇදහීමත් දේව භක්තියෙන් ක්‍රීඩාවට පිවිස ජය පරාජය සමව විද දරා ගන්නට ප්‍රතිඥා
දීමත් සිදු කරයි.එසේම ක්‍රීඩාවේ යුතිගරුකභාවය ආරක්ෂා කර ගන්නට තමන් තමන්ටම ප්‍රතිඥා
දීමක්ද මෙමගින් සිදු වේ.
එසේම
අප ජනසමාජය තුල ස්ථාපිත වී ඇති බොහ ජනක්‍රීඩා කාන්තාව කේන්ද්‍ර කරගනිමින් නිර්මාණය
වී තිබීම ද ජනක්‍රීඩාවේ ආරම්භයට පත්තිනි දෙවියන් ඇදහීමේ සංකල්පයට බොහෝ දයාත්වය ලබා
දී ඇති බව පෙන්නුම් කෙරේ.ඔලිදකෙළිය,මෙවරකෙලිය,පංච දැමීම,ඔන්චිලි වාරම්,විරිදු තාල,කවිකෙලිය,රබන්කෙලිය,පනා
හැංගීම වැනි ක්‍රීඩාවන් උදාහරණ ලෙස දැක්විය හැකිය.
අතීතයේදී
ජනක්‍රීඩා සදහා රාජ්‍ය අනුග්‍රහය ඉහළින්ම ලැබී තිබේ. ජනක්‍රීඩාවන් වෙනුවෙන් රාජ රාජ
මහා මත්‍යදීන්ගේ සමීප සබදතාවන් තිබු බව රණකාමී සීතාවක රාජසිංහ රජතුමාගේ වතගොත
විමර්ශනය කිරීමේදී පැහැදිළිව සදහන් වෙයි.තමන් යටතේ විශ්වාසවන්තව සේවය කළ නිලධාරින්
එම ජනක්‍රීඩාවන් රක ගැනීම සදහා පත් කර ඔවුන් දිරිමත් කළ බවට ද සාක්ෂි තිබේ.
එසේම
ජනක්‍රීඩාවන් රැක ගැනීම සහා තව තවත් උනන්දු කරවීම වෙනුවෙන් වසරකට වරක් හෝ මෙවැනි
තරග පවත්වා ජයග්‍රාහකයන්ට භවභෝග, තාන්න මාන්න,ගම්වර ප්‍රදානය කරන්නට එදා දවස රජ
දරුවන් ක්‍රියා කළ බව ඉතිහාසයේ සදහන් වෙයි.
ඔන්චිල්ලා
පැදීම සිංහල අලුත් අවුරුදු විනෝද ක්‍රීඩා අතර මුලික තැනක් ගනු ලබයි.මෙහිදී වැල්
ඔන්චිල්ලාවට හෝ කතුරු ඔන්චිල්ලාවට මුලීක තැනක් හිමි වෙයි. මෙයිනුත් වැඩි භාවිතාවක් වනුයේ වැල්
ඔන්චිල්ලාවයි එය සුභ මුහුර්තයකින් ගසක අත්තක බදිනු ලබන අතර පැදීමට පෙර අම්මා
කෙනෙකු පත්තිනි පඩුරක් බැදීම සම්මතයකි.ඒ පත්තිනි පඩුර අවුරුදු සිරිත් හමාර වී
පත්තිනි දේවාලයට භාර දිය යුතුය.එසේම කන්නලව් කරමින් වූ භාරය නොපිරිහෙලා ඉටු කිරීම
සිරිතකි .පත්තිනි දෙවියන් යනු හින්දු ආගමේ පතිවෘතාවට අධිපති දෙවගන වශයෙන්
සැලකේ.තවත් තැනක ශිව දෙවියන්ගේ භාර්යාව වන පාර්වතිගේ අවතාරය වශයෙන්ද සලකයි.
ඔන්චිල්ලා
පැදීමේ ඉතිහාසය විමසා බලන කල ජනප්ප්‍රවාදයේ සදහන් වන්නේ මෙසේය.ඊශ්වර දෙවියන්ගේ අත්උදව්වට
සිටි ඇසුර නමැත්ත ඉතාම හිතවත්ව ඊශ්වර දෙවියන්ට සැලකීම සිදු කළා.මේ අතර ඔහු දිනක් ඊශ්වර
දෙවියන්ගෙන් තමන්ට වරයක් ඉල්ලා සිටියා.තමාට හොදින් උපස්ථාන කරන අසුරට කැමති වරයක්
ඉල්ලා සිටින්නැයි ඊශ්වර දෙවියන් කියා සිටියා.අසුර ඉල්ලා සිටියේ අමුතුම වරයක්.ඔහු
යම් කෙනෙකුගේ හිසට අත තැබූ පසු ඔහු විනාශ වී යන වරයක් ඉල්ලා සිටියා.තමාට හිතවත්
සේවකයා වෙනුවෙන් ඒ වරය ඊශ්වර දෙවියන් ලබා
දුන්නා.එත් සිද්ද වුනේ නොසිතු දෙයක්.වරය ලබා ගත් අසුරයා ඊශ්වර දෙවියන්ගේ හිසට අත
තබන්න සුදානම් වුණා.එයින් පසුව සිද්ද වෙන දේ ඊශ්වර දෙවියන් දන්නා නිසා වහාම
අසුරයන්ගෙන් මිදී දුවන්න පටන් ගත්තා.ඊශ්වර දෙවියන් අපහසුවට පත්ව සිටින අන්දම දුටු
සක් දෙවියන්,ඔන්චිල්ලාවක් බැද ගෙන කාන්තාවක් විදිහට එහි පදින්න පටන් ගත්තා.අසුර එන
මග තිබුන කාන්තාවක් පදින ඔන්චිල්ලාව දැක අසුර එතන නැවතුනා.මේ කාන්තාවක් මෙහෙම
ඉන්නේ ඇයි තමාගේ හිසට ඇත ගසා ගෙන අසුර ඔහුගෙන්ම ප්‍රශ්න කළා.අසුර එතනම දැවී අළු වුණා.ඊශ්වර
දෙවියන්ගේ ජීවිතය බේරුණා.ඔන්චිල්ලා පැදීමේ අරාම්භය ජනප්‍රවාදයේ සදහන් වනුයේ එසේය.
අවුරුදු ජනක්‍රීඩා අතර මුලික තැනක් ගනු ලබන ක්‍රීඩාවක්
ලෙස මෙම ක්‍රීඩාව හදුනා ගත හැකිය.මෙම ක්‍රීඩාව බක් මස අවරුදු උදාවට පුර්වයෙන් සිදු
කරනු ලබයි.එනම් ගමට වැසියන්ට සස්ක්‍රිකත්වය අපේක්ෂාවෙන් මෙම ක්‍රීඩා කරනු ලබයි.මෙය
බොහෝ විට සාන්තිකර්මයක ස්වරුපයක් ගනු ලබයි.මෙය පත්තිනි පුජාවකි.
“සොලී
වංශයේ මායා රජුට සිටි පලග නම් කුමරු පත්තිනි දේවිය සමග විවාහ විය.දිනක් උයනට ගිය
මේ දෙදෙනාට සපුමල් සුවදක් දැනෙන්නට විය.බීම සිට කඩන්නට බැරි දුරක තිබු නිසා මල්
කඩන්නට කෙකි දෙකක් කපා ගත් අතර එකක් පත්තිනි දේවිය සමග සිටි පිරිසද අනෙක් කෙක්ක
කුමරුන් සමග සිටි පිරිසද අතරට ලැබෙන අතර කෙකි දෙක පැටලී අවසානයේ පිරිමින් අතර වූ
කෙක බිදී ගියෙන් මෙම සිද්දිය සිහිපත් කිරීමට අනං කෙළිය බිහි වූ ජනප්ප්‍රවාදයේ
සදහන්ය.”
මෙම ක්‍රීඩාව
කරන විට උඩු පිළ හා යටි පිළ ලෙසින් කොටස් දෙකකි.මෙහිදී උඩු පිල පත්තිනි දෙවියන්ගේ
පිල ලෙසත්,යටි පිල පලාග කුමාරයාගේ පිල ලෙසත් හදුන්වනු ලැබේ.මෙහිදී සංකේතවත් කරනු
ලබන්නේ පත්තිනි දේවියගේ හා පලාග කුමාරයාගේ එකතු වීමයි.එනම් ලිංගිකමය කාරණාවක්
මෙමගින් සංකේතවත් කරනු ලබයි.මෙහිදී උඩු පිළ දිනිය යුතුයැයි විශ්වාසයකි.එඉට ගමට සශ්ක්‍රිකත්වය
උදා වනු ඇතැයි විශ්වාසයකි.දකුණු ඉන්දියාවේ තිබු පත්තිනි විශ්වාසය තමයි මෙසේ
ලංකාවේද මුල් බැස ගෙන ඇත්තේ.එනම් මේ සදහා දකුණු ඉන්දීය අභාෂය ලැබී ඇත.
අවසානයේ
අග නොකැඩුණු පිරිස අග ලිහාගෙන මගුල් බෙර වයමින් ගම වටා ගොස් අවසානයේ සිදු කරනු ලබන
දේව මේහෙයෙන්ක්‍රීඩාව අවසන් වෙයි.
මෙහි
මුලාරම්භය දකුණු ඉන්දියාව තුලින් හදුනා ගත හැකිය.එනම් දකුණු ණ්ඩාආ තුළ පවතින “ගුස්ති
හරබ”එනම් පොර ඇල්ලීම මුලික කර ගත් එනම් මල්ලවපොර ක්‍රීඩාව ලෙස හදුනා ගත හැකිය.දකුණු
ඉන්දියාවේ නම් මෙම ක්‍රීඩාව සිදුවන්නේ දෙදෙනෙක් අතරය.නමුත් ලංකාවට එන විට මෙය
කණ්ඩායමක් වශයෙන් කරනු ලබන ක්‍රීඩාවක් බවට පත් වී ඇත.එනම් කණ්ඩායම් දෙකක් අතර පොර
ඇල්ලීම දෙපැත්තට බෙදී තරග කිරීමයි.
මෙය “ජපානයේ
ජුඩෝ” ක්‍රීඩාවට සමාන වෙයි.
ඇතැම්
රටවල මෙය “කබඩි” යනුවෙන්ද හදුන්වනු ලබයි.මෙය ගමේදී හදුන්වනු ලබන්නේ “ගුඩු ක්‍රීඩාව”
ලෙසිනි.එනම් “කබඩි,කබඩි,කබඩි” යන්න ගමේදී “ගුඩු,ගුඩු,ගුඩු” බවට පත් වෙයි.
පොර
පොල් ගැසීම ලංකාවේම පැවතියාවූ ක්‍රීඩාවකි.මෙය සම්ප්‍රදායික ජනක්‍රිඩාවක් ලෙස හදුනා
ගත හැකිය.එනම් ජන ඇදහිල්ලක් මත පවතී.පොර පොල් ගැසීම දින තුනක කාලයක් පමණ කාලයක්
පවතින අතර ක්‍රීඩාව අවසන් දිනය තුළ ශාන්තිකර්මයක් ලෙසින් පත්තිනි දේව ඇදහිල්ලක්
ලෙසින් ගොඩ නැගේ.තම බව බෝග සදහා ඇති වී තිබෙන විපත් උවදුරු දුරු කර දෙන මෙන්
ගැමියන් කන්නලව්වේ යෙදෙයි.මෙය වෙනත් රටක අභාෂය ලබා නොතිබුනත් පත්තිනි දේව
ඇදහිල්ලක් සිදු වීම මත හින්දු ආගමික අභාෂය ලබා ඇති බව සිතිය හැක.
පොර
පොල් යනු විශේෂ පොල් වර්ගයකි.මෙය සාමාන්‍ය පොල් ගසක සැදෙන ආකාරයෙන්ම හැට ගන්නා
පොල් විශේෂයකි.එසේ වුවද පොර පොල් ගෙඩියක කටුව සාමාන්‍ය පොල් ගෙඩියක කටුවට වඩා
ගනකම්ය.වියළි පොල් ගෙඩි බීම වැටෙන තෙක්ම එය ගසට නැග කඩා ගැනීම සිදු නොකරයි.පළමු
දිනයේ භාවිතා කරනු ලබන පොල් නිපොල් ලෙස හැදින්වෙයි.
පොර
පොල් ක්‍රීඩාව වූ කලි මෙරට ජන ශ්‍රැතිකන්ගයකි.එය සම්ප්‍රදායික සන්නිවෙදනාර්තයකි.නමුත්
පත්තිනි දේව ඇදහිල්ල මුලික කොට ගත් ක්‍රීඩාවක් වීම මත එය හින්දු ආගමික අභාෂය ලබා
ඇත.
වර්තමානය
වන විට සිංහල අලුත් අවරුදු ක්‍රීඩා නව මුහුණුවරක් ගෙන ඇති ආකාරයක් හදුනා ගත හැකිය.නව
ක්‍රීඩා නිර්මාණය වී ඇත.එනම්
Ø අලියට
ඇහැ තැබීම
Ø තුන්පා
දිවීම
Ø සංගීත
තොප්පි
Ø පැණි
බබරය
Ø බයිසිකල්
රේස්
ආදී ක්‍රීඩාවන්
රාශියක් එකතු වී ඇත.
